कविता - घर... मनासारखं

कविता - घर... मनासारखं

घर असावं घरासारखं — नकोत नुसत्या भिंती,

जिथे नात्यांना लाभावी स्पर्शाची ओल,

जिथे शब्दांशिवायही उमटावा संवाद,

शांततेतही ऐकू यावा हृदयाचा ठोका.

भिंती असाव्यात — आठवणींच्या छायाचित्रांनी सजलेल्या,

दारं असावीत — नेहमी स्वागतासाठी खुली,

खिडक्या उघडाव्यात नव्या स्वप्नांना वाट देण्यासाठी,

आणि छत —

ज्याखाली विसावतात रुसवे, फुगवे,

आणि काळजाचे सुवर्णक्षण.

घर असावं —

उन्हात सावली देणारं झाड,

आईच्या पावलांचा शांत करणारा नाद,

वडिलांच्या खांद्यावर विसावलेला थकवा.

घर असावं घरासारखं —

प्रत्येक कोपऱ्यात साठवलेली गोष्ट,

स्वयंपाकघरात दरवळणारा

आजीच्या भाकरीचा साजूक गंध,

आणि देवघरात उजळणारा

तोच जुना विश्वास — लख्ख दिव्यासारखा.

नकोत नुसत्या भिंती —

ज्यात नसतो श्वास, नसते साद,

फक्त निस्तब्ध पडदे,

जे नात्यांबरोबर कधीच डुलत नाहीत.

घर असावं —

जिथे श्वास घेताना वाटावं, "इथे मी पूर्ण आहे!"

जिथे क्षण थांबावा, काळ गोठावा,

प्रेम गोधडीसारखं कवटाळावं.

घर असावं घरासारखं —

फक्त भिंती असून भागत नाही,

हवे असतात आठवणींचे श्वास,

ऊबदार स्पंदनं, नात्यांचे पदर.

घर असावं —

सागराच्या लाटेसारखं —

सतत हलणारं, उबदार,

आपल्यात सामावून घेणारं...

घर... मनासारखं.

दिनांक : ०४/०५/२०२५ वेळ : २१:०६