कविता – राजगड कधी निराश करत नाही

कविता – राजगड कधी निराश करत नाही

राजगड

तो फक्त किल्ला नाही—

तो काळाच्या कपाळावरचा

धगधगता आत्मविश्वास आहे.

ज्याच्या पायथ्याशी

थकलेली पावलं

आपोआप थांबतात

आणि मन

नव्यानं उभं राहतं.

इथे दगड बोलतात—

शांतपणे, पण ठाम.

“हार ही शेवट नसते,

ती तर सुरुवातीची

अपरिहार्य पायरी असते.”

राजगडावर वारा

फक्त वाहत नाही,

तो झटकून टाकतो—

भीती, संकोच, न्यूनगंड

सगळंच.

इथं उभं राहिलं

की कळतं—

उंची मोजायची नसते

डोळ्यांनी,

तर ध्येयांनी.

सूर्यास्ताच्या लालसर प्रकाशात

राजगड

माणसाला आरसा दाखवतो—

“तू किती मोठा आहेस

हे मी सांगणार नाही,

पण तू किती उंच जाऊ शकशील

हे मात्र विसरू देणार नाही.”

ज्यांनी स्वप्नं हरवली,

ज्यांना अपयशाने

गप्प बसवलं,

ज्यांचं मन

कोसळायला निघालं—

त्यांच्यासाठी

राजगड अजूनही उभा आहे.

तो शिकवतो

मौनातून धैर्य,

अडचणीतून दिशा,

आणि पराभवातून

अटळ विजय.

राजगड कधी निराश करत नाही,

कारण तो

यशाची हमी देत नाही—

तो संघर्षाची तयारी करून देतो.

आणि

जो संघर्ष शिकतो,

तो माणूस

कधीच हरत नाही.

राजगड

आजही सांगतो—

इतिहास पुस्तकात बंद नसतो,

तो प्रत्येक पिढीच्या

हृदयात पुन्हा लिहिला जातो.

म्हणूनच

राजगड कधी निराश करत नाही—

तो माणसाला

स्वतःपेक्षा मोठं

होण्याचं

साहस देतो.

©गुरुदत्त दिनकर वाकदेकर, मुंबई 

दिनांक : २३/१२/२०२५ वेळ : ०९:३६