कविता – आमच्या या घरात

कविता – आमच्या या घरात

आमच्या या घरात —

दरवाज्यावरच्या घंटीने नाही,

तर मनांच्या स्पंदनांनी स्वागत होतं.

भिंती विटांच्या असल्या तरी,

त्यांच्यात विणलेले आहेत हास्याचे ठसे,

आणि मायेचे कुजबुजणारे शब्द.

इथे सकाळ येते —

आईच्या प्रार्थनेसह,

आणि वडिलांच्या चहात विरघळलेला संयम घेऊन.

आजीच्या हातात इतिहास दडलेला,

तर आम्हा मुलांच्या पावलांत भविष्याची चाहूल.

रागही येतो, भांडणंही होतात —

पण ती विखुरलेली पानं,

काळाच्या वाऱ्याने पुन्हा एकत्र येतात.

कारण प्रेमाच्या झाडाची मुळं 

इथे खोलवर रुजलेली आहेत.

देव्हाऱ्यात देव आहे,

पण त्याहूनही मोठा आहे 

प्रत्येक हृदयात दडलेला विश्वास.

आमच्या या घरात —

सुख-दुःख दोन्ही पाहुणे आहेत,

पण नाती कायमची रहिवासी आहेत.

येथील प्रत्येक श्वास सांगतो —

“हे घर म्हणजे फक्त वास्तू नाही,

तर भावना आहे — 

जिथे मन घर करतं.”

©गुरुदत्त दिनकर वाकदेकर, मुंबई

दिनांक : १०/११/२०२५ वेळ : १५:२१