कविता – रेशन कार्ड — जगण्याचं हक्कपत्र

कविता – रेशन कार्ड — जगण्याचं हक्कपत्र

कागदाचा तो एक तुकडा,

पण त्यावर लिहिलेलं असतं —

“जगण्याचं हक्कपत्र!”

फाटक्या वहीचं पान जरी असलं,

तरी त्यावर उमटलेली नावं —

आयुष्याच्या ओळखीचा पुरावा असतात...

त्या पानावरच्या प्रत्येक अक्षरात

भाकरीचा गंध आहे,

आशेचा श्वास आहे,

आणि त्यावर —

माणूस अजूनही जिवंत आहे,

याची नोंद आहे!

तो केवळ कागद नाही —

भुकेल्या ताटातलं अन्न आहे,

आईच्या डोळ्यांतील समाधानाची चमक आहे,

आणि वडिलांच्या कपाळावरची

कष्टाने उमटलेली स्वाक्षरी आहे.

ज्यांच्याकडे तो नाही —

त्यांच्या घरात रात्री अंधार बोलतो,

आणि भाकरीचा तुकडा

आकाशातल्या चंद्रासारखा

अस्पर्श राहतो...

तेच “रेशन कार्ड” —

अस्मितेची सही आहे,

अधिकाराचं ओझं नाही,

तर माणुसपणाचा साक्षीदार आहे.

ते सांगतं —

“समानतेचा हक्क अजून शिल्लक आहे,

पण न्यायाचा उगम अजूनही अपूर्ण आहे.”

तरीही...

या तुकड्याच्या आधारावरच

प्रत्येक गरीब माणूस

दररोज नव्यानं उभा राहतो —

आशेच्या बळावर,

आत्मसन्मानाच्या सावलीत.

कारण तो जाणतो —

जोवर हा कागद आहे,

तोवर त्याचं स्वप्नही जिवंत आहे,

आणि माणूस —

त्याचा अजूनही जगण्यावर विश्वास आहे!

दिनांक : ०५/११/२०२५ वेळ : ०४:१४