कविता – तू सुखी आहेस ना…
आज एका वळणावर
अवचित आपली भेट झाली,
आणि काळ जणू
थांबून गेला...
कारणांच्या वाळवंटात
आपली वाट वेगळी झाली,
तरी एका क्षणात
सगळा भूतकाळ
डोळ्यांसमोर उभा राहिला.
"तू सुखी आहेस ना—"
हे तुझं वाक्य ऐकून
मनातल्या सागरात
नवं वादळ उठलं...
तुझं हसू—
सूर्यकिरणांत वितळणारं सोनं,
तुझं मौन—
काजव्यांच्या उजेडातलं गूढ,
आणि तुझं अस्तित्व—
आजही माझ्या जगण्याचा
अदृश्य आधार.
हा प्रश्नच
अंतःकरणात घुमणारा स्वर,
जो माझ्या अंतर्मनात
रुंजी घालत राहतो...
मी तुला थांबवू शकत नाही,
पण तुला आठवत राहणं—
हेच माझं
निस्सीम समर्पण.
प्रेम म्हणजे—
केवळ एकत्र राहणं नाही,
तर मनाच्या गाभाऱ्यात
आपल्या माणसासाठी
शुभेच्छांचा दिवा
सतत तेवत ठेवणं...
आणि म्हणूनच—
"तू सुखी आहेस ना—"
हे ऐकताच
माझ्या चेहऱ्यावर
समाधानाचं हास्य
शांतपणे फुलून आलं...
...आणि त्या हास्यात
आपलं संपूर्ण आयुष्य सामावलं आहे.
©गुरुदत्त दिनकर वाकदेकर, मुंबई
दिनांक : २६/०८/२०२५ वेळ : ०३:५१
Post a Comment