कविता - रंगमंच जीवनाचा

प्रस्तावना

जीवन म्हणजे एक रंगमंच, जिथे प्रत्येक जण आपली भूमिका निभावत असतो. कोणी हसत, कोणी रडत, कोणी यशाच्या शिखरावर पोहोचत, तर कोणी दुःखाचा भार वाहत असतो. पण शेवटी, हा खेळ न संपणारा आहे—नवी पात्रं येतात, नवे प्रसंग उलगडतात, आणि अखेरीस पडदा खाली येतो. जीवनाच्या या रंगमंचावर निभावलेली प्रत्येक भूमिका महत्त्वाची असते. कोण जिंकतो, कोण हरतो यापेक्षा, त्या रंगभूमीवर कितपत सन्मानाने आणि समरसून जगता आलं, हे अधिक महत्त्वाचं! ही कविता त्या प्रवासाचं प्रतिबिंब आहे—भावनांचे नाट्यमय रंग उलगडणारी, प्रत्येक वाचकाला स्वतःच्या भूमिकेचा विचार करायला लावणारीही कविता "रंगमंच जीवनाचा" याच भावनेला लयबद्ध शब्दांत गुंफते.  

रंगमंच जीवनाचा

 

सजले नभाचे रुपेरी पट, 

सात रंगांची विणली वाट, 

कधी हासू, कधी आसवांचे संगीत, 

कधी प्रकाश, कधी सावलीवर गीत!

जगण्याच्या या नाट्यगृहात, 

प्रत्येकजण एकच पात्र, 

कोणी राजा, कोणी रंक, 

कोणी गातो जीवनगाणे, 

कोणी वाहतो दुःखाचा अंक!

कोणी हसतो, कोणी रडतो, 

कोणी रंग भरतो, कोणी पुसतो, 

कधी अंधाराचे पट उलगडतात, 

कधी स्वप्नांचे द्वार उघडतात!

नियतीच्या नेपथ्यात, 

काळाच्या चालीत,

सुख-दुःखांच्या प्रकाशझोतात, 

क्षणाक्षणाला बदलता थाट!

पात्र नवे, कथा नवी, 

नवा अंक, नवी भूमिका, 

जीवनाचा हा खेळ अनंत, 

श्वास थांबता, पडदा खाली!

कोणी आले, कोणी गेले, 

क्षण झाले आठवणीतले, 

कधी स्मित, कधी विरहाग्नी, 

"जीवन हाच रंगमंच" म्हणतो,

तोच कलाकार खरा जिंकतो!

©गुरुदत्त दिनकर वाकदेकर, मुंबई 

दिनांक : २७/०३/२०२५ वेळ : १६:११