कविता – एक स्ट्रोक, एक सूर — एक अतुल्य संगम

कविता – एक स्ट्रोक, एक सूर — एक अतुल्य संगम

एक क्षण—

अनाहत शांततेत थबकलेला,

जिथे काळाच्या रंगपटावर

दोन नावं उजळतात—

स्मृती मंधाना

आणि

पलाश मुच्छल.

एकीकडे—

धावत जाणारी धडधड,

मैदानावर उफाळणारा आत्मविश्वास,

बॅटच्या टोकावरचा विजेसारखा स्ट्रोक,

प्रत्येक चौकारात उमटणारी

स्मृतीच्या निश्चयाची सही.

दुसरीकडे—

मनाला स्पर्शून जाणारी सुरांची लय,

तारा झंकारताना विणलेली

कोमल, शांत रिमझिम,

जणू शब्दांविना बोलणारी

पलाशच्या सुरांची ऊबदार मिठी.

आज

हे दोन रस्ते

एकाच क्षणबिंदूवर येऊन

नवजीवनाची प्रतिज्ञा लिहित आहेत.

एक स्ट्रोक—

जिथे बॅटचं टोक

आकाशाकडे कृतज्ञतेने झुकतं.

आणि एक सूर—

जिथे ताल

हृदयाचा हात धरून

नव्या प्रवासाचा शुभारंभ करतं.

या दोघांच्या भेटीत

काहीतरी अप्रतिम आहे—

काहीतरी अलभ्य, निरागस सुंदर आहे.

जणू खेळाचा श्वास

आणि संगीताचं स्पंदन

एकाच लयीत एकरूप होत आहे.

आजच्या या पवित्र क्षणी

जीवन हळुवार सांगतं—

“प्रेम हे केवळ दोन हृदयांचं नसतं,

ते दोन स्वप्नांच्या विश्वाचं

शांत, स्नेहभरलेलं आलिंगन असतं.”

स्मृतीच्या डोळ्यातील चमक

आणि

पलाशच्या सुरांतली ऊब

या क्षणाला जणू सोनेरी बनवते—

अन् काळही थबकून पाहतो.

दोघांना

नशिबाने दिलेला हा दिवस

एकमेकांना अर्पण करण्यासाठी

काळाने गुंफलेलं

सुंदर, कोमल वचन आहे.

आज—

या शुभ क्षणी

सर्व दिशा मंद प्रकाशाने उजळल्या आहेत.

क्षितिजावरचे ढगही

त्यांच्यासाठी रुपेरी किनारीने खुलले आहेत.

स्मृतीच्या पावलांना

आज मातीचा गहिरा सुगंध,

पलाशच्या श्वासांना

सुरेल तालांची मंद लय—

आणि समोर

अलवार उलगडत जाणारा

जीवनाचा नवा किनारा.

दोन हृदयांची धडधड

आज एकाच झंकारात मिसळते—

जणू स्ट्रोक आणि सूर

एकाच रेषेत गुंफून

पहिल्या पावसाच्या सरीत

हलकेच विरघळतात.

त्यांचा हातात हात—

भविष्याकडे निघालेला

एक शांत, दीर्घ श्वास.

त्या श्वासात आश्वासनं नाहीत—

विश्वास आहे.

वचनं नाहीत—

उबदार साथ आहे.

प्रसिद्धी नाही—

तर केवळ आहे 

अंतर्मनाची शांत ओढ.

आज ते दोघे—

फक्त एका बंधनात नव्हे,

तर एका अर्थाने,

एका स्वराने,

एका लयीच्या शांत शपथेत

जोडले जात आहेत.

त्यांचा हा संगम

प्रत्येक मनाला हलकेच स्पर्शून जातो—

कारण प्रेमाचा रंग

कधी एका हृदयाचा नसतो,

तो सर्वांचा असतो.

त्यांच्या प्रवासाला

शांतीची झुळूक,

स्वप्नांची चमक,

जिद्दीचा सुगंध

आणि विश्वासाची अढळ साथ

नेहमी लाभो.

कारण

एक स्ट्रोक जे साध्य करतो,

तेच एक सूर शब्दाशिवाय

अधिक सुंदर करून सांगतो.

आणि आज या दोघांच्या संगतीत

आयुष्य खरंच

एक अतुल्य संगम झालं आहे.

©गुरुदत्त दिनकर वाकदेकर, मुंबई 

दिनांक : २३/११/२०२५ वेळ : ०९:२७