कविता – निसर्गाशी सुसंवाद आणि शाश्वत विकास

कविता – निसर्गाशी सुसंवाद आणि शाश्वत विकास

वारा स्पर्शता, चित्त हेलावते
सागर लाट, कानी कुजबुजते
जगाच्या संतुलनाची, जणू गाणी गाते

आकाश निळे, गगन आत्मा रंगवते
पाखरांचे सुर, अंतःकरणात उमलते
सुर संवर्धनाचा, जीवन गुंफते

झाड सावली, क्षण जपते मृदुते
फुल रंग स्वप्नात, छटा वाढवते
पृथ्वी रक्षणाची, शिकवण देते

भूमीच्या कुशीत श्वास, घेतो मी मधुर
वनाचा अनुभव, उलगडतो सविस्तर
संरक्षणाचा संदेश, अनुभवाचा प्रहर

चंद्र शीतल रात्री, जगास मोहवतो
तारे गातात सूर, भाव मनास भिडतो
पर्यावरण जपण्याची, प्रेरणा देतो

पाऊस थेंबांत, गोड जीवन सांगतो
मेघ रिमझिम, हृदयाला शांती देतो
पाण्याचे संवर्धन, भरभराट देतो

नदी प्रवाह, जीवन गती दाखवतो
नदीचे जतन, आनंद किती गोड देतो
मानव आणि निसर्गाचे, बंध दृढ करतो

फुलाची मृदुता, पाकळ्यांची कोमलता
वृक्ष गंध माती, सुगंध दरवळता
संवर्धनाची शिकवण, मनात रुजवता

चित्त प्रतिबिंब, आत्मा ओघळतो
शब्दांशिवाय संवाद, अंतःकरणात मिसळतो
निसर्गासह अस्तित्व, जीवन गोड बनवतो

श्वास लयीत प्राण, निसर्ग बोलतो
रंग, सूर, हलका स्पर्श अनुभवतो
शाश्वत विकासाची शिकवण, चित्तात भिनवतो

आत्मा जागवताना, जीव प्रबोधन अनुभवतो
निसर्ग गोड संवादात, चित्त एकाग्र करतो
पर्यावरण जपण्याची, प्रेरणा देतो.