कविता – रांजणगावचा संकटनाशन महागणपती

कविता – रांजणगावचा संकटनाशन महागणपती

सह्याद्रीच्या डोंगररांगांमध्ये,

भीमा–इंद्रायणीच्या पुण्य तीरावर,

रांजणगावच्या तेजोमय नगरीत

विराजमान — संकटनाशन महागणपती!

अष्टविनायकांमध्ये अधिष्ठान लाभलेला,

संकटकाळी प्रथम स्मरण होणारा,

त्रिपुरासुराचा पराभव करून

देवतांना दिलासा देणारा,

तोच तू — विघ्नांचा संहारक,

विश्वासाचं अढळस्थान!

गर्भगृहातील दैदीप्यमान मूर्ती,

सिंहासनावर विराजलेला विघ्नहर्ता,

पाठीशी सज्ज उंदीरराज,

सभोवताली झंकारणारे मंत्रनिनाद;

मन विलीन होतं शांततेच्या अथांग सागरात,

आणि आत्मा अनुभवतो —

समर्पणाचा गहिरा आनंद!

भक्तांच्या अर्पणात असतात

फक्त नैवेद्याचा प्रसाद नव्हे,

तर भावनांचे अमृतकण,

प्रार्थनांच्या शिंपल्यांतून

झळकणारे श्रद्धेचे मोती.

माघ-चतुर्थीच्या महाउत्सवात,

भक्तिगीतांचा नाद नभ व्यापतो,

ढोलाच्या ठेक्यावर झंकारतो आसमंत,

आरतीच्या तेजस्वी ज्योतींनी 

तेजोमय होतात चेहरे,

आणि वातावरण भरून जातं —

फुलांचा दरवळ, प्रसादाचा मधुर रस,

भक्तीरसाचा अखंड झरा.

मंदिराबाहेर भक्तांची रांग अखंड वाहते,

तुलसीदलांतून ओसंडणारी आस्थेची नदी;

दूरवरून आलेले गावकरी, वारकरी, यात्रेकरू

सारेच हरखून गेलेले —

भक्तिभावाच्या समुद्रात न्हाऊन निघालेले.

संकटांच्या अंधारात

जेव्हा मन व्याकुळ होतं,

तेव्हा तुझं स्मरण होतं

एक दीपस्तंभ —

जो भय, वेदना, शंका, क्लेश

क्षणात संपवून टाकतो.

रांजणगावचा महागणपती म्हणजेच

आस्थेचं शिखर, भक्तीचा आश्रयस्तंभ, 

विश्वासाचा आधार

आणि आयुष्यातील

अखंड प्रेरणास्रोत!

म्हणूनच,

प्रत्येक प्रार्थना थांबते

त्या गगनभेदी घोषात —

“गणपती बाप्पा मोरया! 

संकटनाशन महागणपती मोरया!!”

©गुरुदत्त दिनकर वाकदेकर, मुंबई 

दिनांक : ३०/०८/२०२५ वेळ : ०९:५४