कविता –स्वप्नांची शिदोरी

कविता –स्वप्नांची शिदोरी

मित्रांनो…

स्वप्नं म्हणजे काय, माहीत आहे?

ती…

कधी हातांच्या ओंजळीत न मावणारी आकाशाएवढी मोठी,

तर कधी डोळ्यांच्या कोपऱ्यात

अलगद थरथरणारी

थेंबासारखी नाजूक.

स्वप्नं म्हणजे—

मनाच्या तिजोरीत कौतुकानं जपलेली

आपली शिदोरी…

ज्यात भीतीचे थोडे दवबिंदू,

धैर्याचे थोडे धगधगते कण,

आणि उमेदेचा भरपूर, उबदार उजेड

गंधासारखा मिसळलेला असतो.

दिवसभराच्या थकव्याच्या धुळीतून,

संशयांच्या सावलीतून

जेव्हा एखादा विचार

अचानक पंख उघडतो…

तेव्हा हृदयात

चमकून उठते एक ठिणगी—

हो…!

हीच ती स्वप्नांची पहिली किरण!

संघर्ष…

तो शत्रू नाही.

तो प्रवासाचा

पहिला, प्रामाणिक सहप्रवासी.

पावलांवर फोड उठले

तरी त्या वेदनेच्या मागे

जिद्दीची नवी कात तयार होत असते…

हळू… हळू…

निश्चयीपणे.

वारा अंगावर झोंबला

तरी निर्धाराचा खोल उश्वास घेताना कळतं—

“मार्ग संपवणं हे यश नसतं;

मार्गावर टिकून राहणं—

हाच खरा विजय!”

ध्येय…

ते एखादा दूरवरील तारा नाही,

हरवून गेलेलं तेज नाही.

ते तर अगदी जवळ—

आपल्या अंगणात,

एवढंसं पाऊल पुढे टाकलं,

की हसतमुखाने भेटणारं

एक कोवळं, सोनेरी प्रकाशबीज आहे.

रात्रीच्या शांततेत

थकलेलं मन स्वतःलाच सांगत राहतं—

“हार मानू नकोस…

तू अजून उभा आहेस—

हेच सर्वात मोठं यश आहे.”

उमेद…

ती नव्या पहाटेची

स्वच्छ, सुगंधित हवा.

काळे ढग बाजूला सारून

नवी निळाई देणारी.

वाट चिखलाची असो वा वळणांची,

मनाच्या दिनदर्शिकेत

एकच वाक्य कायम लिहिलेलं असतं—

“आज… पुन्हा… सुरुवात करायची.”

आणि म्हणून—

स्वप्नांची ही शिदोरी

खांद्यावर घट्ट बांधून

जेव्हा आपण नव्या वाटेवर

पहिलं पाऊल टाकतो…

तेव्हा!

हो, तेव्हाच—

आकाश क्षणभर थांबतं,

वाराही पाठ थोपटतो,

आणि मनातला दिवा

थोडा अधिक उजळतो.

हा प्रवास—

फक्त यशाचा नसतो.

तो स्वतःला भेटण्याचा,

स्वतःला घडवण्याचा,

मनाला नव्याने समजून घेण्याचा

एक हळवा, सुंदर…

मनाला स्पर्शून जाणारा अनुभव असतो.

म्हणून, मित्रांनो—

स्वप्नांची शिदोरी जपून ठेवा…

ती फक्त चालण्यासाठी नाही,

तर पडल्यावर पुन्हा उठण्यासाठी

आयुष्यभर साथ देणारी

तुमची सर्वात विश्वासू सोबती आहे.

ही…

स्वप्नांची शिदोरी—

तुमच्या नव्या प्रवासाची

पहिली प्रकाशकिरण आहे.

©गुरुदत्त दिनकर वाकदेकर, मुंबई 

दिनांक : १२/१२/२०२५ वेळ : ०९:१८

अप्रतिम रचना गुरुदादा स्वप्नांकडे पाहण्याचा एक नवा दृष्टिकोन मिळाला.

किती प्रकारे तुम्ही विचार केलाय त्या स्वप्नांचा आणि प्रभावी पणे शब्दबद्ध केलाय. आणि हे केवळ तुम्हीच करु शकता दादा.

आजपासून स्वप्नांकडे नव्या दृष्टिकोनातून पाहणार आणि विचार करणार दादा नक्की.

सुनिता पांडुरंग अनभुले

🙏🙏🙏🙏

सुनिताताई,

आपल्या इतक्या आत्मीय, मनाला स्पर्शून जाणाऱ्या प्रतिक्रियेसाठी मनःपूर्वक आभार. “स्वप्नांकडे पाहण्याचा एक नवा दृष्टिकोन मिळाला”— ही आपली ओळच माझ्यासाठी सर्वांत मोठं पारितोषिक आहे.

स्वप्नांची रुपरेषा प्रत्येकाच्या मनात वेगळी असते, पण त्यांना पाहण्याचा दृष्टिकोन बदलला की त्यांचा उजेडही बदलतो— हे आपण इतक्या सुंदर शब्दांत जाणलं, हे वाचून मन भावूक झालं.

आपण म्हणता— “किती प्रकारे विचार केलात त्या स्वप्नांचा आणि प्रभावीपणे शब्दबद्ध केलात”— ही आपली दाद माझ्या लेखनासाठी नवी ऊर्जा देणारी आहे. कवी म्हणून माझ्या मनात येणाऱ्या प्रत्येक भावनेला आपण इतक्या सहजतेने स्वीकारता, हेच आपुलकीचं खरं मोल.

आणि— “हे केवळ तुम्हीच करू शकता दादा”— ही आपली प्रेमळ ओळ मनात दीर्घकाळ उजेड पेरणारी आहे.

आपण आजपासून स्वप्नांकडे नव्या नजरेने पाहणार, विचार करणार— हा बदल आपल्या शब्दांतून उमटताना दिसला, तर ते माझ्यासाठी कवितेपेक्षा मोठं यश आहे.

आपली अशीच उबदार साथ आणि प्रेरणादायी प्रतिसाद लेखणीला दरवेळी नवी पंखे देतात.

सस्नेह,

— गुरुदादा

🟰🟰🟰🟰